Istraživanje pokazuje da ljekari sa poremećajem upotrebe supstanci (eng. Substance Use Disorder – SUD) dobivaju drugačiju vrstu tretmana i obično je efikasnija od tretmana koji se primenjuje na opštu populaciju.
Ovaj članak je objavljen uz dobivenu dozvolu jednog od TretmentMagazine.com omiljenih blogova o ovisnosti, tretmanu i oporavku: Recovery Review
Napisao David McCartney
Ovisnost od alkohola ili drugih droga nije uvijek lako izlječiva. Međutim, postoji mnogo puteva ka oporavku, uključujući i onaj kroz tretman. Jedna grupa pacijenata se mnogo bolje oporavlja od većine drugih grupa. U stvari, njihovi rezultati su toliko impresivni da su nas mnogi komentatori pozvali kako bi naučili ono što je drugačije u odnosu na njihov tretman, kao i da pratimo i vidimo da li možemo da im prenesemo znanje i iskustvo. Ova grupa, tvrde istraživači, postavlja standard za tretman ovisnosti. Zaista, predstavlja zlatni standard za tretman ovisnosti. Koja je to grupa? To su ljekari, a ja sam jedan od njih.
Godine 2009. u časopisu Journal of Substance Abuse Treatment, Robert DuPont i kolege objavili su studiju koja je istraživala na koji način su ljekari ovisni od supstanci zbrinuti u sistemu tretmana i kakvi su njihovi ishodi nakon tretmana. Brojke su bile velike. 906 ljekara primljenih u 16 različitih državnih programa za zdravlje ljekara, praćeni su pet ili više godina.
Autori priznaju da ljekari generalno dolaze na tretman sa više resursa u odnosu na prosječnog pacijenta, ali također ukazuju na opasnosti sa kojima se ljekari suočavaju, a koje potencijalno povećavaju rizik od recidiva.
Tretman
Autori priznaju da ljekari generalno dolaze na tretman sa više resursa u odnosu na prosječnog pacijenta, ali također ukazuju na opasnosti sa kojima se ljekari suočavaju, a koje potencijalno povećavaju rizik od recidiva. (na primjer: izloženost drogama na radnom mestu). Ono što je bilo značajno drugačije kod ljekara u SAD jeste to da oni generalno imaju pristup posebno osmišljenim programima procjene, tretmana i praćenja (Programi za zdravlje ljekara). Ovi programi obično pokazuju rezultate dugotrajne apstinencije koji se kreću između 70% i 96%. Otkako je napisan ovaj rad, Program zdravlja za praktičare je dobro uspostavljen i izvještava o sličnim rezultatima. Evo šta kažu istraživači studije iz 2009. godine:
“Iz ovih razloga, čini se da Programi za zdravlje ljekara predstavljaju jedan od najrazumnijih, na dokazima zasnovanih pristupa u liječenju ovisnosti koji trenutno postoje. Zaključili smo da bi ispitivanje ovog novog pristupa upravljanja njegom moglo da pruži sugestije za optimalno organizovan i primjenjen tretman ovisnosti, stvarni tretman u stvarnom svijetu, najbolje što postoji. Ukoliko postoje jasni dokazi o pozitivnim rezultatima iz ove vrste njege, saznanja bi mogla da pruže smjernice za unapređivanje glavnih napora u tretmanu.”
Model Programa za zdravlje ljekara
Ovo su karakteristike tipičnog Programa za zdravlje ljekara:
- Ljekari potpisuju obavezujuće ugovore
- Cilj je Apstinencija
- Specifične grupe podrške za ljekare na nedjeljnom nivou
- Prisustvo grupama samopomoći u okviru 12 koraka (AA, NA, CA i tako dalje)
- Regulatorni odbori se često izbjegavaju ukoliko ljekari poštuju uslove
- Produžena njega (pet godina)
- Oporavak često počinje aktivnim/planiranim intervencijama
- Zatim slijedi intenzivni period rehabilitacije u okviru ustanove (ili ambulantno), obično u trajanju od tri meseca
- Odsustvo sa posla tokom tretmana
- Aktivno praćenje i upravljanje njegom
- Aktivno uključivanje porodice
- Procjena mentalnih i fizičkih zdravstvenih potreba
- Aktivno upravljanje recidivom
- Nasumični testovi na prisustvo droge i alkohola u tijelu tokom pet godina .
Studija
U nacionalnom istraživanju učestvovalo je 16 Programa za zdravlje ljekara, koje je obuhvatalo sve prijeme (namjere da se liječe) tokom šestogodišnjeg perioda. Proučavani su slučajevi i laboratorijski rezultati 904 ljekara. Većina (njih 86%) su bili muškarci, prosječne starosti od 44 godine. Dvije trećine njih su bili u braku.
Izbor droga
Primarna supstanca, koju su ovi ljekari naveli da su koristili, je bila: alkohol (50%), opijati (33%), stimulansi (8%) ili druge supstance (9%). 50% prijavilo je zloupotrebu više od jedne supstance, dok je 14% njih prijavilo istoriju intravenske upotrebe droga. 17% je bilo uhapšeno zbog prekršaja povezanog sa alkoholom ili drogom, a 9% je bilo osuđeno.
Medikamentozno podržano lečenje/OST
Za poremećaj upotrebe opijata kod pacijenata, zlatni standard je medikamentozna supstitucijskoj terapiji (eng. opioid substitution medication – OST), to je generalno naš pristup prve pomoći zbog osnovanih dokaza za smanjenje štetnih posljedica.
Koliko njih je, od stotine ljekara ovisnih od opijata, završilo na metadonu? To bi bio samo jedan, ili drugim rečima, 0,001% uzorka.
Dakle, šta je sa ovim tretmanom ovisnosti od opijata kod ljekara? Koliko njih je, od stotine ljekara ovisnih od opijata, završilo na metadonu? To bi bio samo jedan, ili drugim rečima, 0,1% uzorka.
Posao
72% ljekara vratilo se na posao. Kada su to analizirali, ljekari koji su uspješno završili program, ovaj broj se popeo na 91%.
Opšti rezultati
Konkretno, od 904 ljekara koji su praćeni, 72% je još uvijek imalo licencu i radilo bez naznaka zloupotrebe supstanci ili loše prakse, pet do sedam godina nakon što su potpisali ugovor. Nasuprot tome, proces PHP-a je izbacio oko 18% ljekara iz prakse medicine putem gubitka licence ili pritiska da prestanu sa praksom.
Od 904, njih 180 (20%) je imalo epizodu recidiva koja je prijavljena njihovim odborima za licenciranje. Međutim, samo za 22% njih su postojali bilo kakvi dokazi o drugom recidivu, što generalno ukazuje na to da su intenzivni tretman i praćenje bili uspješni u održavanju remisije.
Važne napomene
- Ovo je bilo najveće sprovedeno istraživanje nad ljekarima ikada i praćeno je tokom najdužeg perioda
- Ljekari koriste supstance na sličan način kao i drugi ljudi
- 78% ljekara u istraživanju nije imalo nijedan pozitivan test na droge tokom godina praćenja
- Rezultati se nisu razlikovali u odnosu na izbor droge; ljekari ovisni od opijata postizali su iste rezultate kao i ljekari zavisni od alkohola
- Korisnici intravenskih droga postizali su iste rezultate kao i ostali
- 50% ljekara zloupotrebljavalo je više supstanci
- Ovo istraživanje potkrepljuje literaturu i prije i poslije njegovog sprovođenja
Šta ovo uopšte znači za tretman
Ukoliko bismo principe i standarde tretmana koje ljekari dobivaju primijenili na druge pacijente, da li bismo dobili poboljšane ukupne rezultate?
Ako bi se utvrdilo da ljekari imaju značajno bolje rezultate od drugih grupa kada se liječe od dijabetesa ili koronarne bolesti srca, to bi bilo od velikog interesa za javno zdravstvo.
Bez obzira na razlike u odnosu na druge populacije koje se suočavaju sa poremećajima upotrebe supstanci (SUD), vjerovatno je da uspješno liječenje ljekara sa SUD-om ima važne implikacije za tretman SUD-a uopšte. Na primjer, ako bi se utvrdilo da ljekari imaju značajno bolje rezultate od drugih grupa kada se liječe od dijabetesa ili koronarne bolesti srca, to bi bilo od velikog interesa za javno zdravstvo.
Postizanje zlatnog standarda u svim tretmanima
Istraživanje nudi određene sugestije za prenošenje učenja i poboljšanje ishoda tretmana ovisnosti:
- Usvojiti aspekte kontigentnog menadžmenta iz Programa zdravlja za ljekare
- Često obavljati nasumična testiranja na drogu
- Stvoriti čvrste veze sa programima 12 koraka i standardima apstinencije
- Aktivno upravljati recidivom putem intenzivnog tretmana i praćenja
- Pristup kontinuiranoj njezi
- Fokus na doživotni oporavak
Razmišljanja
Činjenica da je samo jedan ljekar završio na supstitucijskoj terapiji uslijed ovisnosti od opijata predstavlja izuzetno važno saznanje. Postoji li ovdje inherentni dvostruki standard? Zbog čega se ljekari tako lako odvraćaju od tretmana zasnovanog na dokazima, tretmana koji su oni veoma rado spremni da prepišu pacijentima? Da li je moguće da neki ljekari koji bi imali koristi od medikamentozno podržanog tretmana nemaju pristup istom (iako je sa tako visokim stopama apstinencije tokom dugih perioda praćenja, razumljivo zašto je prva pomoć drugačija)?
Očekivano je da će ljekari krenuti putem apstinentnog oporavka, ali stiče se utisak da je to mnogo niže očekivanje za njihove pacijenata. Neki tvrde da je to samo realno stanje, ali da li takav “realizam” dovodi do lošijih ishoda? Postoji li neslaganje između profesionalnih očekivanja i ciljeva klijenata? Nedavno sam pročitao da je palijacija sve što možemo učiniti za neke pacijente i jednom mi je kolega rekao da ne treba da vjerujem u ideju da će se pacijenti ikada oporaviti. Bezbjedonosni aspekti moraju da budu prioritetni i smanjenje štete mora biti u srcu svega, ali kada pacijent postavi apstinenciju za cilj, da li možemo bolje da im pomognemo da do tamo stignu?
Kada sam se vratio kući nakon tretmana i poslu u opštoj medicini, zabrinuo sam se što svake nedjelje viđam ljude sa poremećajima upotrebe supstanci koji nemaju iste opcije koje su meni bile ponuđene.
Ovdje se ne radi o biranju između dvije opcije; radi se o tome da postoje dostupne opcije koje ne zavise od vašeg statusa ili prihoda i koje pomažu pojedincima i njihovim porodicama da postignu ciljeve koje su postavili, umjesto samo ciljeva koje postavlja javno zdravstvo. Kada sam se vratio kući nakon tretmana i poslu u opštoj medicini, zabrinuo sam se što svake nedjelje viđam ljude sa poremećajima upotrebe supstanci koji nemaju iste opcije koje su meni bile ponuđene. Možda svima njima ne bi bile nužno potrebne ili ne bi željeli takve opcije, ali neki od njih bi, a nisu imali sredstava, da se upuste u rezidencijalni tretman. To me je navelo da osnujem službu u kojoj sada radim, ali to je druga priča.
Ne mislim da postoji mnogo sumnje u to da bismo mogli da postignemo bolje rezultate za naše klijente podizanjem standarda, unosom nade i povećanjem intenziteta i trajanja tretmana, aktivnim usmjeravanjem na međusobnu podršku i sa puno većim razmišljanjem o mostu od tretmana do podrške zajednice za oporavak, što je jedan od ključeva za dugoročni oporavak. Da li ljekari zaista treba da dobiju bolji tretman i praćenje od ostatka populacije? Možemo li da smanjimo taj jaz?
Ovaj post na Recovery Review blogu je napisao David McCartney, specijalista za liječenje ovisnosti i klinički vođa u programu LEAP, kvazi-rezidencijalne terapijske zajednice za liječenje ovisnosti u Škotskoj. Obučen kao praktičar porodične medicine, veći dio svoje karijere proveo je u praksi u unutrašnjem dijelu Glazgow. Nakon prekvalifikacije u oblasti ovisnosti, sada radi isključivo u ovoj oblasti i do nedavno je bio savjetnik škotske vlade za politiku droga. Član je Royal College opšte prakse. Njegova mišljenja izražena ovdje ne moraju nužno predstavljati stavove njegovog poslodavca. Više njegovih tekstova, kao i niz inspirativnih članaka, uvida i stručnih mišljenja o tretmanu i ovisnosti, možete pronaći na RecoveryReview.com.blog.
Fotografija: Markus Frieauff
Izvor: https://treatmentmagazine.com/a-double-standard-in-addiction-care/